Książka koncentruje się na ewolucji w postrzeganiu Polski i Polaków przez Irlandczyków w pierwszej połowie XIX wieku. Autor analizuje rozwój zaawansowanych relacji irlandzko-polskich, ukazując, jak kwestia polska wpłynęła na kształtowanie się nowoczesnego nacjonalizmu irlandzkiego. Polska, jeszcze przed końcem XVIII stulecia postrzegana jako odległy i niemal egzotyczny kraj, stała się dla irlandzkich działaczy niepodległościowych ważnym punktem odniesienia i źródłem analogii.
Wykorzystując metody statystyczne i analizy geograficzne, praca pokazuje, że polskie zrywy rewolucyjne stworzyły podłoże dla coraz ściślejszych związków między obu narodami oraz odegrały istotną rolę w formowaniu irlandzkiej świadomości narodowej.