Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)

List Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837). Reprodukcja za zgodą Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie (Archiwum Ostrowskich z Ujazdu. Listy od A. Ostrowskiego, 1837, sygn. 407, s. 1-2).

Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)
Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)
Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)
Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)

Kopia listu do Daniela O’Conella

Przedstawiciel [poseł z] Dublina

Członek rewolucyjnego parlamentu Polski i obywatel tej ziemi, nękany przez okrutny despotyzm wielkiego grabieżcy z Północy, dumny z dzielenia wygnania i nieszczęść moich licznych towarzyszy niedoli, podobnie jak oni, czułem […] pociechę, dowiedziawszy się, że słynny obrońca praw uciśnionych i narodów, że Ty, Panie, niedawno ponownie podniosłeś swój potężny głos w imieniu naszej świętej sprawy! Tak, to słowo wypowiedziane w naszej sprawie poruszyło [wywołało] w naszych sercach uczucie wdzięczności dla Ciebie, który jesteś tak godnym przedstawicielem potężnego i wolnego Albionu; to więc słowo, znajdzie oddźwięk nie tylko w przekonaniach naszych przyjaciół i tych, którzy cenią dobro, sprawiedliwość oraz prawdziwe interesy ludzkości, ale także będzie posłyszane jako echo naszych cierpień, przestroga, a może także wyrzut wobec sumień zbyt wyrachowanych, którym ciasny egoizm i zapomnienie zasad uczciwej polityki kazały dotąd milczeć.

Niech więc przyjmie Pan podziękowania za przewodniczenie, w sposób tak szlachetny i z poruszającym namaszczeniem, ostatniej uroczystości upamiętniającej naszą niezapomnianą noc 29 listopada 1830 r. Niech Pan kontynuuje Pańskie szlachetne wysiłki na rzecz tego wielkiego dzieła o powszechnym znaczeniu, tak godnego Pańskiego wielkiego serca.

Tak, będzie je Pan kontynuował, z góry przyjmujemy tego zapowiedź, z towarzyszącą Panu wytrwałością, która jest Panu właściwa i która przypomni światu antyczną cnotę Katonów, głosząc konieczność upokorzenia naszych wspólnych wrogów i domagając się nieustannie, aby całej Polsce zostały oddane jej uprzednia niepodległość i wolności. W ten sposób przypieczętowałby Pan dzieło, które tak wspaniale wypełnia Pańską karierę.

Jednocześnie prosimy Pana, jako przewodniczącego wspomnianego spotkania w dniu 29 [listopada], aby wyraził Pan naszą najgłębszą wdzięczność czcigodnym mówcom angielskim, którzy przyłączyli swoje wspaniałomyślne głosy do Pańskiego. Pańskie i ich imię jest odtąd zapisane w naszej historii i na zawsze zyskał Pan uczucia naszego narodu.

(podpisano) Le (Paladyn) Antoine Ostrowski […]

Paryż, rue des petits augustins, 17

11 [?] list[-opad] 1837

[…] adres […] w Londynie.

Kopia listu Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (listopad 1837 r.)

List Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (wrzesień 1839 r.)

List Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (wrzesień 1839). Reprodukcja za zgodą Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie (Archiwum Ostrowskich z Ujazdu. Listy od A. Ostrowskiego, 1839, sygn. 407, s. 3).

Paryż, 22 września 1839 r.

Szanowny Panie,
w imieniu posłów na Sejm Polski mam zaszczyt przesłać Panu wyrazy wielkiego szacunku i ogromnej wdzięczności, jaką mają dla Pańskiej osoby. To Pan pierwszy w parlamencie Anglii podniósł głos w imieniu Polski z tą godnością, która przystoi najświętszej sprawie, jaką jest niepodległość narodów. Niejeden z Pańskich kolegów poszedł w Pańskie ślady, ale o ile ich przemówienia były dla nas miłe, Pańskie trafiło [prosto] do naszych serc. To było tak, jakbyśmy my sami przemawiali. Od teraz jest Pan dla nas Polakiem […].

Dlatego jako przewodniczący polskiego parlamentu, przewidując w niedalekiej przyszłości możliwe przybycie jego członków do Wielkiej Brytanii, zwracam się z całą ufnością do Pana […] o udzielenie pomocy i rady. Nikt lepiej niż Pan nie jest w stanie wskazać niezbędnych kroków, które należałoby podjąć wobec Pańskiego rządu, aby uzyskać dla członków parlamentu życzliwe i odpowiednie przyjęcie. Jeśli przeznaczenie wzywa nas do Pańskiej ojczyzny, będzie nam niezwykle miło złożyć Panu podziękowanie za tę nową przysługę oddaną sprawie Sprawiedliwości i Wolności. A jeśli chodzi o mnie w szczególności, będzie dla mnie wielką radością osobiste poznanie tego, który tak potrafi godnie spełniać (?) wielkie obowiązki podyktowane jego pozycją i zaufaniem wszystkich.

Wyrazy mojego szacunku i największe poważanie […]

Pan Daniel O’Connel,
Poseł do Parlamentu

List Antoniego Ostrowskiego do Daniela O’Connella (wrzesień 1839 r.) i polsko-irlandzkie konteksty historyczne